قبل از هر چیزی، لازم است بدانیم که بانک ها به سه روش می توانند رمز یکبار مصرف را به مشتریان ارائه دهند:
روش اول که شاید یکی دوسالی میشه که در بعضی بانک ها ارائه شده، روش تولید رمز یکبار مصرف سخت افزاری هستش که برای فعالسازیش حتما باید از دستگاه تولید رمز یکبار مصرف (دستگاه OTP)-توکن Token استفاده بشه.
روش دوم استفاده از کد USSD(#.*) هست. همون کدهایی که با ستاره شروع میشه ;) و آخرش یه مربع میاد D: بهش میگن کد برقراری ارتباط گوشی و شبکه.
و اما روش سوم، که سیستم بانکداری الکترونیکی در صدد فراگیر شدن و سهل الوصول تر کردنش هست، روش تولید رمز یکبار مصرف نرم افزاری گفته میشه. که مشتریان بانکی(دارندگان کارت های بانکی) برای استفاده از رمز یکبار مصرف از این طریق، یا باید به یکی از شعب بانک مدنظرشون مراجعه کنند و کد فعالسازی ورود به اپلیکیشن تولید رمز یکبار مصرف رو از خود بانک ها دریافت کنند. یا حتما باید به یکی از دستگاه های خودپرداز یا کشلس های بانک مدنظرشون مراجعه کنند و کد فعالسازی رو به صورت رسید از خودپردازها دریافت کنند.
یه نکته ی مهم: تمام اپلیکیشن های تولید رمز یکبار مصرف از شما می خوان، یه (پین کد) یا کلمه ی عبور یا الگو برای ورود به اپلیکیشن، تعریف کنید. و برای هر بار استفاده از رمز یکبار مصرف لازمه از کلمه ی عبورتون برای ورود به اپلیکیشن استفاده کنید. اگه سیستم شما قابلیت استفاده از رمزگشایی با اثر انگشت داشته باشه، امکان استفاده از این قابلیت رو هم در اختیارتون میزارن.
مدت اعتبار کد فعالسازی اپلیکیشن تولید رمز یکبار مصرف 24 ساعت هستش که اگه طی این ساعت ازش استفاده نشه منقضی میشه و باید مراحل دریافت کد رو دوباره طی کنین.
نکته ی دیگه اینکه مدت اعتبار رمز یکبار مصرف تو اپلیکیشن های مختلف متفاوته البته بالای 60 ثانیه نیست اما همه هم مدت زمانشون 60 ثانیه تعریف نشده.
نحوه ی استفاده از رمزها هم مثه همیشه، موقه انجام تراکنش هاتون به جای رمز اول و دوم ثابتی که همیشه داشتین از رمزهای یه بار مصرف استفاده می کنین به همین سادگی.چه با دستگاه های کارت خوان، چه از طریق دستگاه های خودپرداز نقدی و چه استفاده از اپلیکیشن های مختص بانک ها.
درباره این سایت